“Ik had mooiere foto’s opgestuurd. Dat juist deze foto tot de winnende is gekozen, is een complete verrassing”, reageert Henk Defares blij. Met zijn foto van het houten vervallen gebouw aan de Stoelmanstraat 44 is hij tot winnaar uitgeroepen van de Wiki Loves Monuments-fotowedstrijd in Suriname.
Tekst Audry Wajwakana
Beeld Henk Defares/SGES/Audry Wajwakana
De tien finalisten werden woensdagmiddag tijdens een speciale bijeenkomst op het kantoor van Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname (SGES) in bijzijn van juryleden bekendgemaakt. Het is de tweede keer dat de Wiki Loves Monuments-fotowedstrijd in Suriname wordt georganiseerd door SGES in samenwerking met Wikimedia Nederland.
De tweede prijs ging naar Soniema Gajapersad met een foto van de Vredeskerk van de Evangelische Broedergemeente Suriname aan de G.G. Maynardstraat in Nieuw-Nickerie. Op de derde plaats eindigde Vishal Maipio met een foto van het interieur van de Sint Petrus en Paulus Kathedrale basiliek.
Dubbele prijs
Defares eindigde met een andere foto op de vijfde plaats. Aan de Ware Tijd vertelt hij meer dan veertig jaar hobby fotograaf te zijn. Het is de tweede keer dat hij aan een fotowedstrijd heeft meegedaan. Hoewel mensen hem vaak prijzen over zijn ‘goede foto’s’ is hij door deze wedstrijd nu pas overtuigd van zijn kwaliteit. “Dit stimuleert om nog betere foto’s te schieten”, zegt hij lachend.
Door zijn deelname aan deze wedstrijd is zijn kijk op ‘oude’ gebouwen veranderd. “Ik begrijp nu waarom mensen zich hiervoor inzetten. Veel mensen lopen langs oude gebouwen zonder erbij stil te staan wat er achter schuilt. Het is ons eigen erfgoed. We moeten nog veel doen aan het behoud van al onze monumentale gebouwen, want als we om ons heen kijken zien we dat vele in verval raken.”
Mooie stimulans
Ook Maipio heeft een tweede foto – de achtste plaats – in de top tien. Die schoot hij van Kong Ngie Tong Sang aan de Sophie Redmondstraat. Het is de eerste keer dat hij aan een fotowedstrijd heeft deelgenomen. Hij is, net als Defares, erg verrast dat zijn foto in de top drie is beland. “Dit geeft aan dat ik beter ben dan ik zelf had gedacht en het is zeker een mooie stimulans om door te gaan met mijn hobby”, geeft hij aan.
Het fotograferen van monumentale gebouwen was voor hem een leerrijke ervaring. “Soms zag ik oude gebouwen waarvan ik dacht dat het een monumentaal pand is, maar als je verder gaat vragen blijkt dat niet zo te zijn”, zegt hij.
Maipio hoopt dat meer mensen aan zo een wedstrijd meedoen, “want zo leer je je land ook kennen”. De andere finalisten zijn Claudine Mankupranata-Elmont (vierde), Khaleesi24 (zesde), Terence Oosterwolde (zevende), Kristianne Waridjan (negende) en Jacintha Rampersad (tiende).
Wereldbekendheid
In tegenstelling tot vorig jaar mochten nu alleen mensen die in Suriname wonen meedoen. Vorig jaar mocht eenieder die foto’s van Surinaamse monumenten had gemaakt inzenden. De Nederlander Henk Olieman werd niet alleen de winnaar, maar bezette totaal zeven finaleplaatsen binnen de top tien. Om meer Surinamers de gelegenheid te geven in de finale te komen, veranderde SGES de regels.
Dit jaar werden 342 foto’s ingestuurd. “Iets minder dan vorig jaar, maar er hebben wel 33 personen meegedaan, drie meer dan in 2022”, zegt Rachel Deekman van SGES. De tien finale foto’s worden ingediend voor deelname aan de internationale Wiki Loves Monuments-fotowedstrijd van Wikimedia Commons, de beeldbank van Wikipedia.
Deelname van Suriname aan de wedstrijd draagt bij aan bewustwording voor monumentale gebouwen en het Surinaams cultureel erfgoed. Voor deze editie had SGES twee promodagen georganiseerd van een fototour met daaraan gekoppeld activiteiten voor kinderen.
Wikimedia Commons wil zoveel mogelijk foto’s van erfgoedplekken wereldwijd verzamelen. De foto’s moeten ook een bijdrage leveren tot grotere bekendheid van het Surinaams erfgoed binnen de internationale gemeenschap. Personen die interesse hebben in een bepaalde erfgoed foto kunnen in de database van Wikimedia Commons terecht, met de voorwaarde dat bij gebruik de fotograaf moet worden vermeld.
Beoordeling
De jury bestond uit Rudi Moeridjan en Hubbert Hermelijn, beiden oud-bestuurslid van de Surinaamse Fotografenvereniging (Sufov) en kunstenares Claire Playfair. Vóór de bekendmaking van de top drie gaf Moeridjan, ook fotograaf, een korte uiteenzetting over de jurering.
Alle foto’s moesten onder een schuilnaam worden geüpload. Daarnaast controleerde SGES welke inzendingen voorkomen op de Unesco-werelderfgoedlijst. De selectie werd vervolgens doorgestuurd naar de jury.
Aan de hand van een speciaal door Wikimedia ontwikkelde applicatie waardeerden de juryleden individueel digitaal de foto’s door in aantal rondes sterren toe te kennen. De foto’s met het hoogste aantal sterren (te vergelijken met een rapportcijfer) gingen naar de volgende ronde. “Het is een heel goede applicatie, waarmee favoritisme wordt voorkomen”, legde Moeridjan uit.
Hij motiveerde de finalisten om volgend jaar weer mee te doen, maar dan niet alleen gebouwen te fotograferen, maar ook daarbij horende ornamenten. Los van een certificaat, kregen alle finaisten een presentje. De top drie kreeg ook een geldprijs.